จอมบงการที่สง่างามของฉัน

“อาร์ลีน”
ถึงแม้จะช้า แต่เสียงนั้นก็สงบ ราวกับกำลังเรียกเธออยู่ตลอดเวลา
เธอหันศีรษะไปตามเสียงกระซิบที่ไหลผ่านมา ใบหน้าซีดเผือดและเหนื่อยล้าก็ปรากฏให้เห็น
“คุณควรหนีไปให้ไกลกว่านี้เพื่อหลีกเลี่ยงการสบตาฉัน”
…
“เลียม….”
แม้จะเผชิญหน้ากับชายผู้ซึ่งหัวใจไม่ยอมหลั่งเลือดแม้ถูกทิ่มแทง ริมฝีปากของอาร์ลีนก็ยังสั่นเทาในตอนท้าย
“ฉัน…จะไม่ไปกับคุณ”
“คุณกำลังพูดเรื่องอะไร อาร์ลีน?”
ดวงตาที่แสนเย็นชาจ้องไปที่อาร์ลีนอย่างเฉียบคม
“ตอนนี้ฉันพบคุณแล้ว ชีวิตของคุณเป็นของฉัน นั่นคือกฎของโลกนี้”

ชื่ออื่น 우아한 나의 군림자